Het belang van een diagnose bij burn-out

Burn-out? Ga niet zelf aan de slag. Zorg voor de juiste diagnose.

Heeft een werknemer of jijzelf klachten die vermoedelijk te maken hebben met burn-out te zijn? Ga dan niet zomaar zelf aan de slag. Neem het serieus en zorg voor professionele hulp als het echt om een burn-out gaat. Zorg eerst voor een juiste diagnose van wat er aan de hand is.

Naar een burn-out toe worden er fases doorlopen. Het begint met het ervaren van stress, stress die langdurig is en nadelig zowel lichamelijk als psychisch:

Vaststellen diagnose burn-out.

Een burn-out wordt vastgesteld door een arts (huisarts of bedrijfsarts). Niet de werkgever, werknemer, of een stress-, of burn-out coach, maar alleen een arts kan de diagnose stellen dat iemand burn-out is. Iemand kan van een stresscounselor / stresscoach of burn-out coach wel hulp krijgen om uit de burn-out te komen, maar het levert geen rapport op.

Als de diagnose wordt gesteld dat een werknemer burn-out is of zich ziek heeft gemeld door klachten die wijzen op burn-out klachten dan zal daar door de arts een rapport over worden opgemaakt. Er kan dan actie worden ondernomen zoals het aanpassingen van werkomstandigheden en herstel van de werknemer.

Zo’n diagnose is belangrijk voor zowel de werknemer als werkgever om juridisch sterk te staan.

Stel dat je als werknemer eerder last hebt gehad van burn-out klachten en je ziek hebt gemeld dan kan je op het moment dat je burn-out bent aangeven dat je in het verleden al een gesprek erover hebt gehad met de bedrijfsarts. Dat kan juridisch erg belangrijk zijn.  Er wordt vaak nog eenvoudig gedacht over een burn-out. Als iemand overspannen is wordt het al snel verwoord als dat er sprake is van een burn-out. Vergis je niet, je kunt het zelf vinden, maar juridisch gezien zal je toch sterker moeten staan in sommige gevallen. Je zult iets moeten aantonen.

Heel vervelend want het kan veel energie kosten om de klachten en de oorzaken met iemand te bespreken. Energie die er waarschijnlijk niet is.  Het kan wel erg belangrijk zijn om het toch te doen en ook als werkgever kan zo’n diagnose van groot belang zijn i.v.m. de aansprakelijkheid.

Conflict werkgever en werknemer bij burn-out

Mocht het tot een burn-out komen dan kan, bij een conflict tussen de werkgever en de persoon die burn-out is, het zijn dat de rechter er aan te pas moet komen. Heel vervelend en vooral erg zwaar om dan in die situatie ook daar nog mee te maken te krijgen.

Voor de werkgever is zo’n diagnose ook van belang. Wordt er namelijk niets gedaan aan de omstandigheden en er geen re-integratieplan opgesteld worden dan is de werkgever nalatig. Aan de hand van de feitelijke omstandigheden zal door de rechter beslist worden in hoeverre de werkgever dan aansprakelijk is. Het kan ook zijn dat je als werkgever wel actie hebt ondernomen. Als een werknemer dan juist alles van de hand wijst en niet meewerkt aan zijn re-intergratie verplichting dan kunnen daar voor de werknemer wettelijk gezien consequenties aan verbonden zijn.

Zorgen voor het voorkomen van een burn-out.

Een conflict tussen werkgever en werknemer zou het beste voorkomen kunnen worden. Het verslechtert de relatie. Niet alleen tussen werkgever en werknemer, het is niet ondenkbaar dat ook de relatie met overige collega's kan verslechteren. Een conflict kan zo erg oplopen waardoor het niet meer denkbaar is dat de werknemer terug zal kunnen keren op het werk.

Er zijn verschillende oorzaken voor het niet meer terugkeren van een werknemer bij burn-out. Er gaat (nog steeds) veel mis bij re-integratie. Voor beide partijen een vervelende situatie die dan ook beter voorkomen kan worden door te zorgen dat er actie wordt ondernomen voordat er sprake is van een burn-out.

Dat kan want er zijn immers fases waarin een persoon kan zitten voordat er van een burn-out sprake is. Wel moet het probleem dan herkend en erkend worden door zowel de werknemer als de werkgever. Samen werken aan verbetering van een situatie werkt nog altijd het beste als het gaat om vinden van oplossingen.